Kristautasunaren aurretik Euskal Herrian zeuden sinesmenen, pertsonaia mitikoen eta elezaharren multzoak osatzen du euskal mitologia. Naturaz gaindiko mundu bat da, gizakiak berak sortua bizitzaren funtsezko arazoei erantzuteko helburuarekin. Euskaldunen antzinako erlijioa izan zen mitologia, nolabait esatearren.
Goi Erdi Aroan sortua da mitologia, edo, are gehiago, Neolitikoaren garaikoa. Oso litekeena da K.a. 1000. eta 500. urteen artean lurraldea inbaditu zuten zeltek ekartzea naturaz gaindikoaren gurtza hori. Garai hartan, natura osatzen zuten osagaiak gurtzen ziren, eta bereziki Lurra, hura hartzen baitzen gauza guztien erdigunetzat. Eguzkia, ilargia eta zerua gurtzen ziren. Gizakiekin batera bizi ziren izaki magikoei buruzko kontakizunek gero eta indar handiagoa hartzen joan ziren. Izaki haietako askok iluntasuna betetzen zuten, eta horrela egiten zaie erreferentzia euskal esaera zahar honetan: